عرفان من...Erfane Man

چو بستی در به روی من به کوی صبر رو کردمچو درمانم نبخشیدی به درد خویش خو کردم چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در توبه خود باز آمدم نقش تو در خود جستجو کردم خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو ترمن این ها هر دو با آئینه دل روبه رو کردم  عرفان من...Erfane Man...

 با هر تو و من ، مایه های ما شدن نیست هر رود را اهلیت دریا شدن نیست   از قیس مجنون ساختن شرط است اگر نه  زن نیست اندیشه ی لیلا شدن نیست   باید سرشت باد جز غارت نباشد  تا سرنوشت باغ جز یغما شدن نیست   در هر درخت این جا صلیبی خفته ، اما  با هر جنی عرفان من...Erfane Man...